Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Για μια συγγνώμη




Πόσες φορές έχει έρθει στη ζωή μας η στγμή που έχουμε καταλάβει ότι έχουμε κάνει λάθη? Και άλλες πόσες που καταλάβαμε ότι αυτά τα λάθη μας πλήγωσαν ανθρώπους που αγαπάμε? Ζητάμε συγγνώμη από αυτούς με την ελπίδα ότι θα μας συγχωρήσουν, και αν γίνει αυτό η ψυχή μας γαληνεύει. Υπάρχει όμως και η περίπτωση που ζητάς συγγνώμη αλλά ο άλλος δεν τη δέχεται, και πάλι όμως έχεις μία αίσθηση ηρεμίας γιατί αυτός ο άλλος έστω σε άκουσε και προσπαθείς να προχωρήσεις. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που ο άλλος δεν σου δίνει καν την ευκαιρία να του μιλήσεις? κ ξέρεις ότι κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα ίσως αρχίσει να ψάχνει το δικό του μερίδιο για τα δικά σου λάθη? και εσύ ο ίδιος ξέρεις ότι αυτά τα λάθη έγιναν καθαρά από δικές σου επιλογές? τότε τι κάνεις?

2 σχόλια:

ΔΗΜΗΤΡΗΣ είπε...

όσο ιερή είναι η συγγνώμη...άλλο τόσο είναι και οι επιλογές στη ζωή μας...βασική προυπόθεση είναι να μην μετανοιώνουμε για τις επιλογές μας...κια άλλωστε γιατί να μετανιώσω για κάτι που εγώ θέλησα, υποστήριξα και ίσως μάτωσα γι αυτό;;;
αυτός που δε δίνει την ευκαιρία στον άλλο...είναι ο χαμένος γιατί δεν έχει τη χαρά να νιώσει τη γαλήνη που εσύ νιώθεις όταν ζητάς τη συγγνώμη....

Ναταλία είπε...

Ηelectra μου...

Τότε προσπαθείς με κάθε τρόπο να εκφράσεις όσα θέλεις ο άλλος να ξέρει πως αισθάνεσαι... Σε κάθε περίπτωση πρέπει να το κάνουμε αυτό, πόσο μάλλον όταν θέλουμε να ζητήσουμε στ' αλήθεια "συγγνώμη¨"...

Ποτέ δεν πρέπει να παύεις να επιμένεις για όσα θέλεις να πεις... Γιατί μετανιώνουμε περισσότερο για όσα ΔΕΝ είπαμε και όσα ΔΕΝ κάναμε...

Φιλάκια